خواندن این مطلب 8 دقیقه زمان میبرد
کوین‌های حریم خصوصی (Privacy coins)، رمزارزهای منحصربه‌فردی هستند که کاربران را قادر می‌سازند تا در زمان انجام معاملات بلاکچین، ناشناس باقی بمانند. از این رو، هویت کاربران و منشأ تراکنش‌های آنها کاملاً محافظت می‌شود. این دسته از کوین‌ها، فرستنده‌ها و گیرنده‌ها را قادر می‌سازند تا با درجات مختلفی از حریم خصوصی همچون آدرس کیف پول پنهان و موجودی تراکنش پنهان، ناشناس باقی بمانند.
آیا بیت‌کوین یک کوین حریم خصوصی است؟
اگرچه بیت‌کوین همانند تمامی رمزارزها ادعا می‌کند که ناشناس است، اما یک کوین حریم خصوصی به حساب نمی‌آید. از آنجا که تراکنش‌های بیت‌کوین در یک دفتر عمومی، و نه خصوصی، ثبت می‌شود، حتی اگر هیچ ارتباط مستقیمی میان هویت کاربر و آدرس بیت‌کوین وجود نداشته باشد، به طور قطع می‌توان کلیه جزئیات تراکنش، مانند مقدار و محل کوین‌های BTC را ردیابی نمود.
در حال حاضر، هدف شرکت‌ها توسعه راه‌حل‌هایی برای ردیابی رمزارزهاست. به عنوان مثال، شرکت تحلیلی حوزه بلاکچین Chainalysis، طی همکاری با سازمان‌های اجرای قوانین به دنبال ردیابی تراکنش‌ها و فعالیت‌های بلاکچین از طریق داده‌ها و آمار است. این شرکت تحلیلی اعلام کرد که نرم‌افزارش با موفقیت، تراکنش رمزارزهایی را همچون بیت‌کوین، اتریوم، بیت‌کوین‌کش و لایت‌کوین رصد می‌کند. این بدان معناست که تمامی این کوین‌ها در وعده حفظ حریم خصوصی خود شکست خورده‌اند و استفاده از هر یک از آنها، این امکان را برای دیگران فراهم می‌سازد تا جزئیات تراکنش‌های مالی افراد را بدون اجازه مشاهده نمایند. بدین ترتیب، کوین‌های حریم خصوصی با طراحی ساختار جدید خود که تراکنش‌ها و هویت‌ها را غیر قابل ردیابی می‌سازد، به دنبال بهبود مشکل پروتکل‌های قدیمی همانند بیت‌کوین است.
گفتنی است که در یک بلاکچین غیرخصوصی (non-privacy)، تمامی تراکنش‌های انجام‌شده می‌تواننند به طور کامل ردیابی و تجزیه و تحلیل شوند.
دنیل زکریسون (Daniel Zakrisson)، بنیان‌گذار پلتفرم مشاوره رمزارزی CoFound.it، در این باره بیان داشت:
اگر از رمزارزها به عنوان پول اینترنتی استفاده شود، امکان مشاهده جزئیات مشخصات افرادی که از آنها استفاده می‌کنند وجود دارد.
مزیت کوین‌های حریم خصوصی در چیست؟
کوین‌های حریم خصوصی از قابلیت‌هایی همچون، امضاهای حلقه‌ای (ring signatures)، آدرس کیف پول پنهان و فناوری مسترنود (masternode) که ردیابی تراکنش‌ها را در بلاکچین برای اشخاص ثالث بسیار دشوار می‌سازد، استفاده می‌کنند. اگرچه که تراکنش‌های این کوین‌ها نیز در شبکه بلاکچین ثبت شده و به صورت عمومی قابل دسترسند، اما باید گفت که هیچ نوع اطلاعاتی برای شناسایی به آدرس کاربر پیوند نخورده است.
امضاهای حلقه‌ای
در یک تراکنش شبکه بلاکچین، شما برای تأیید اینکه فرستنده هستید باید یک امضای دیجیتالی را ایجاد کنید؛ از آنجایی که شما تنها فردی هستید که این امضا را به وجود آورده، بنابراین ردیابی آن چندان دشوار به نظر نمی‌رسد.
امضاهای حلقه‌ای در واقع امضای شما را با سایر امضاکنندگان ترکیب می‌کند تا هویت شما را به عنوان فرستنده مخفی سازد. هرچقدر تعداد امضاکنندگان در حلقه بیشتر باشد، ردیابی شما نیز دشوارتر خواهد بود.
کوین‌های حریم خصوصی
امضاهای حلقه‌ای، هویت شما را در میان سایر فرستندگان پنهان می‌کند – منبع: CryptoNote
تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای (RingCTs)، مبنای امضای حلقه‌ای را ایجاد می‌کنند. RingCTها علاوه بر مخفی نمودن هویت شما، خروجی تراکنش را نیز رمزگذاری کرده و مبلغ تراکنش را پنهان می‌کنند.
آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses)
مسلماً آدرس‌های مخفی، ساده‌ترین راه برای بهبود حفظ حریم خصوصی تراکنش‌های شما هستند. در ابتدایی‌ترین نوع آنها، آدرس‌های مخفی برای هر بار دریافت رمزارز، آدرس جدیدی را ایجاد می‌کنند. با این کار اطمینان حاصل می‌شود که اشخاص خارجی نمی‌توانند هرگونه پرداخت آتی را به آدرس کیف پول شما پیوند دهند. البته باید گفت که برخی از رمزارزها تاکتیک‌های پیچیده‌تری دارند. به عنوان مثال، رمزارز Monero از یک پروتکل آدرس مخفی دو کلیده (DKSAP) استفاده می‌کند. این پروتکل به تمامی دارندگان کیف پول، یک کلیدprivate view ، یک private spend key و یک آدرس گیرنده (recipient address) ارائه می‌دهد.
کلید مشاهده خصوصی (Private view key)، برای مشاهده موجودی کیف پول شما استفاده می‌شود اما ETN (اسکناس قابل معامله در بورس) شما را خرج نمی‌کند. اما Private spend key برای خرج کردن ETN در کیف پول شما استفاده می‌شود. اگر افراد به این کلید دستیابی داشته باشند، می‌توانند تمامی ETNهای شما را بردارند، بنابراین، این اطلاعات بایستی خصوصی باقی بمانند.
کوین‌های حریم خصوصی
شکل ۲: نمودار آدرس مخفی دوکلیده – منبع: Justin Ehrenhofer، Slideshare
لازم به ذکر است که شما رمزارز را با استفاده از spend key ارسال می‌کنید و تراکنش‌های ورودی را با view key نمایش می‌دهید. اگرچه آدرس گیرنده شما عمومی است، اما وجوهی که از هر فرستنده دریافت می‌کنید به یک آدرس بلاکچین جداگانه و منحصر به فرد می‌رود. که تنها فرستنده و گیرنده هر تراکنش مقصد نهایی وجوه را می‌دانند.
اکنون، بیایید به بررسی برخی از این کوین‌های حریم خصوصی بپردازیم:
مونرو (Monero)
مونرو در اصل در آوریل سال ۲۰۱۴ میلادی با نام BitMonero راه‌اندازی شد و در اسپرانتو به معنای پول می‌باشد. این رمزارز، یک فورک از Bytecoin و یک ارز امن و غیر قابل ردیابی خصوصی است.
این کوین از پروتکل اثبات کار و امضاهای حلقه‌ای استفاده می‌کند که شناسایی منشأ و نقاط پایان تراکنش را غیرممکن می‌سازد. گفتنی است که این رمزارز از فناوری CryptoNote و همچنین Ring Signatures، تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای (Ring Confidential Transactions ) و آدرس‌های مخفی Stealth Addresses)) استفاده می‌کند.
زی‌کش (Zcash)
پیش از اینکه به Zcash بپردازیم، درک پروتکل پایه آن مهم است.
Zerocoin یک پروتکل ارز رمزنگاری شده است که توسط ایان میرز (Ian Miers)، کریستینا گارمن (Christina Garman)، متیو گرین (Matthew Green) و آویل دی روبین (Aviel D. Rubin) در سال ۲۰۱۳ میلادی ایجاد شده است. نسخه بعدی، Zerocash نام داشت که نسخه بهبودیافته این پروتکل با پشتیبانی تیم اصلی و اران ترامر (Eran Tromer) و مادرس ویرزا (Madars Virza) در سال ۲۰۱۴ میلادی بود.Zcash ، دو گزینه برای انجام تراکنش دارد: می‌توان آن را به صورت ناشناس (مانند (Monero یا به صورت شفاف، مانند Bitcoin ارسال کرد.
دش (Dash)
Dash (پیش از این با نام Darkcoin و XCoin شناخته می‌شد)، یک رمزارز همتا به همتای اپن سورس (open source) است که در اصل از بیت‌کوین انشعاب (فورک) شده است. Dash ویژگی‌های مشابه بیت‌کوین را ارائه می‌دهد اما از قابلیت‌های پیشرفته‌ای از جمله تراکنش‌های فوری و خصوصی برخوردار است.
دش که در ابتدا در ژانویه سال ۲۰۱۴ میلادی تأسیس شد، از یک معماری دولایه برای تأمین شبکه خود استفاده می‌کند. لایه اول، متشکل از ماینرهایی است که شبکه را ایمن کرده و تراکنش‌ها را در شبکه بلاکچین می‌نویسند. لایه دوم، متشکل از مستورنودهایی (Masternode) است که ارسال تراکنش‌های فوری و خصوصی و حاکمیت غیرمتمرکز را کنترل می‌کنند. این رمزارز از یک قابلیت اختیاری به نام PrivateSend برخوردار است که می‌تواند برای تراکنش‌هایی که کاربران می‌خواهند آن را از بلاکچین عمومی آن مخفی نگه‌دارند، مورد استفاده قرار گیرد.
